prolog

Muzyka w tle

-Ciociu? - średniego wzrostu brunetka skierowała wzrok na swoją opiekunkę. Wiedziała doskonale, że jej decyzja o przeprowadzce nie jest łatwa, jednak już nic nie trzymało jej w Londynie.
-Tak? - kobieta o smukłej sylwetce i bladej karnacji spojrzała na Mię, która akurat pakowała czerwoną walizkę do bagażnika taksówki.
-Pamiętaj, że cię kocham. - Mia wyszeptała prawie niesłyszalnie, przytulając swoją ciocię jak najmocniej tylko potrafiła. Kochała ją i nie chciała jej stracić, ale wiedziała, że będą utrzymywały ze sobą kontakty. W końcu były dla siebie prawie jak siostry lub można nawet powiedzieć jak przyjaciółki, różniące się tylko wiekiem.
-Ja ciebie też. - ciotka ostatni raz pocałowała w czoło swoją najukochańszą Mię. -Będę tęsknić! - krzyknęła, gdy brunetka już odjeżdżała z podjazdu.
Twarda Mia, która uroniła kilka gorzkich łez przyglądała się widokowi zza okna samochodu, który zmieniał się co sekundę. Ostatni raz zerkała na londyńskie ulice, które pragnęła pamiętać z najdrobniejszymi drobiazgami. Nie myślała o tym by zapomnieć o mieście, w którym mieszkała przez osiemnaście lat, ona chciała tylko się od niego oderwać. Zacząć żyć od nowa bez tych wszystkich złych wspomnień. Niebieskooka ma zamiar wybrać się na studia tylko do końca jeszcze nie wie na jakie. Pragnie poznać najlepszą przyjaciółkę, której będzie mogła ufać i zwierzać się ze wszystkiego. Oraz w głębi serca Mia chciałaby poznać tego jedynego chłopaka, który byłby dla niej ideałem, słuchał by ją, pomagał i darzył tak ciepłym uczuciem, może nawet miłością...
-Jesteśmy już. - mężczyzna o siwych włosach skierował swoje oczy na Mię, która odrywając się od dotychczasowych myśli spojrzała na mocno piwne oczy sześćdziesięciolatka oraz jego delikatny uśmiech. Dziewczyna także się uśmiechnęła, płacąc kierowcy odpowiednią sumę.
-Dziękuję. - powiedziała, gdy wychodziła z samochodu na ciepłe, letnie powietrze. Wyjęła swój bagaż i wraz z nim ruszyła do sali odpraw, gdzie miała czekać na swój samolot do nowego życia...

No to witam was na moim pierwszym blogu! :)
W głębi serca liczę, że komuś się on spodoba i to opowiadanie zostanie docenione.
Będę starała się dodawać jak najczęściej rozdziały (oczywiście wszystko w miarę możliwości) Na razie przechodzę przez testy gimnazjalne, jednak prolog miałam napisany już w poniedziałek i dodaję go dzisiaj na takie odreagowanie. W sumie to nie poszło tak źle, myślałam, że będzie rozprawka, a tu charakterystyka, no cóż dla mnie lepiej :)
Trzymajcie kciuki za mnie jutro, gdyż matma to porażka ;c
Pozdrawiam was gorąco, Mia ♥